نیت و خطور دل، مؤثر در ظهور جلوات نفس
دقّت نکردن و تأمّل نکردن در آیات، سرسری گرفتن موضوعات و حقایق قرآنی یکی از گرفتاری‌های ما و شما است.
کسانی که در مسائل عبودیت و سلوک و تزکیه نفس،صادقانه قدم در این مرحله می‌گذارند و به مجاهدت‌ها می‌پردازند، با راهنمایی‌هایی که به آنها می شود باید به دل بپردازند، باید در دل را زد نه هر دری را. باید از دل، با خدا ارتباط پیدا کرد: «وَ أْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوابِها»_آیه ۱۸۹ سوره بقره.
باید از درب خانه به آن وارد شد، بابی که ما را به جوار و قرب خدا می‌رساند همان دل است «نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ * الَّتی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ»
مواظب باشید که دل‌های شما حالت گناه نداشته نباشد. یعنی اگر شما گناه بکنید دل حال گناه را دارد. هر تصمیمی، هر اراده‌ای، هر قصدی از کجا می‌آید؟ از دل. شما تصمیم گرفتید یک غیبت بکنید این تصمیم از دل برمی‌آید. یعنی این حالت مخالفت اوّل در کجا پیدا می‌شود؟ اصل آن در دل می‌شود بعد دل دستور می‌دهد زبان به غیبت مشغول باشد. دل اراده می‌کند به نامحرم نگاه بکند، بعد که این اراده کرد چشم هم مطیع دل است.
مرکز وجودی ما، اصل نقطه‌ی ارتباط که از آن‌جا فرمان به همه‌ی وجود ما، بدن و روح ما می‌آید، قوای جسمی و روحی ما می‌آید، آن نقطه‌ی ارتباط و همان مرکز اصلی همان دل است. از آن‌جا اراده می‌آید و تصمیم می‌آید.
روح معصیت در دل‌های شما نباشد که ان‌شاءالله نیست، مراقب دل خود باشید ، در دل شما چیزی نباشد که خدا دوست ندارد.
اوّل معصیت و گناه، بعد مراقب دل خود باشید که در دل شما آنچه که نیّت بد است نباشد. مواظبت کنید درباره‌ی مسائل مختلف، انسان‌ها، قضایا و حوادث نیّت بد در دل شما نباشد، یک بررسی مداوم در دل داشته باشید یک مراقبت مداوم. شنیده‌اید بندگان خدا آداب قلبیه را مراعات می‌کنند. این در سلوک مطرح است؛ صاحبان آداب قلبیه.
باید من و شما یک مراقبت دائم بر دل خود داشته باشیم که در دل ما چیزی که دل قصد و نیّت می‌کند ولی خدا دوست ندارد نباشد.
