بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحیمِ
" أرأیتَ الَّذی یُکَذِّبُ بِالدّینِ "
" فَذَلِکَ الَّذی یَدُعُّ الیَتیمِ "
" وَ لا یَحُضُّ عَلَی طَعَامِ المِسکینِ "
" فَوَیلٌ لِلمُصَلّین "
" ألَّذینَ هُم عَن صَلَاتِهِم سَاهوُنَ"
" فَوَیلٌ لِلمُصَلّین "
در این جا دقّت کنید لحن آیه چه لحنی است؟ یک دفعه گویا نتیجه گیری می کند.
" پس وای به حال نمازگزاران".
یعنی پس از اینجا روشن شد که یک عدّه از نمازگزاران هستند که چه کسانی هستند؟ از همینها که:
" یُکَذِّبُ بِالدّینِ ".
پس وای به حال نمازگزاران.
آن نمازگزارانی که:
" ألَّذینَ هُم عَن صَلَاتِهِم سَاهوُنَ"؛ از نمازشان غفلت دارند. یعنی نمی دانند چکار می کنند. از نمازی که خوانده اند در غفلتند. اگر نمازشان نماز باشد نمی بایست این چنین رفتارهایی از آنها دیده می شد؛ ولی می بایست آن آثاری که در وجود آنها هست، نمی بود.
اینها متأسّفانه نمی دانند چکار می کنند. در نمازشان در غفلتند.
" فَوَیلٌ لِلمُصَلّینَ"؛ وای بر نمازگزاران.
" ألَّذینَ هُم عَن صَلَاتِهِم ساهوُنَ" ؛ آنهایی که در نمازشان در غفلت اند.
یعنی اینچنین مسلمانها، اینچنین متدین ها واقعاً اگر بفهمند خودشان در نمازشان چه می گویند؛ در محضر حق چه می گویند، اگر کمی به خودشان بیایند کلّی باید روش هایشان را تغییر دهند. اینها نمی دانند در نماز چه کرده اند و چه گفته اند. اصلاً غفلت دارند نماز چه بود. نمی دانند در نماز چه گفتند؛ در نماز " إیّاکَ نَعبُدُ " گفتند؟ " إیّاکَ نَستَعین" گفتند؟ این " إیّاکَ نَعبُدُ " اش با این که یتیم را آن جور براند نمی سازد.
" إیّاکَ نَعبُدُ " ؛ خدایا تو را می خوانم. تو معشوق منی. تو معبود منی.
تو که علیمی؛ تو که رحیمی؛ تو که رؤوفی. از یک طرف چه می گوید و از طرفی رفتارش چیست.
در نمازش کلّاً در غفلت است. یعنی نمازش در حرکات و روشش متجلّی و ظاهر نیست.
منبع: mshojaee.persianblog.ir
