عالم برزخ در عین آنکه باطن عالم ماده و محیط بر آن است ولی دارای احکام، آثار و معیارهایی غیر از احکام و آثار نظام دنیوی است. از این رو، انسان با ورود به عالم برزخ با نظام و معیارهای جدید و ناشناخته‌ای مواجه می شود. انسانی که در زندگی دنیوی موفق به تجرید و انقطاع نشده و اسیر دنیا و تعلقات آن است با داخل شدن به برزخ و مواجه شدن با آن احکام و آثار نه تنها با یک نظام ناشناخته روبرو شده بلکه با از دست دادن مأنوس‌های دنیوی، در وحشت می افتد و با فقدان آنچه که او با آنها مأنوس بوده و تنهایی خود را با آنها جبران کرده و هستی و بقای خود را با آنها و در آنها می دید، در فشار قرار می گیرد، فشاری که توصیف کردنی نیست، وضعیتی معلق توأم با وحشت و غربت، گویی در معرض خطر قرار گرفته و مثل اینکه خود را ندارد و در حال از دست دادن خویش است. این وضعیت و حالات در بدو ورود دست به دست هم داده و دهشت، وحشت، سختی و فشار به خصوصی را برای انسان پیش می آورد.
منبع: https://t.me/ayatollahshojaee
