بر سالک الی الله این مراقبت کاملا لازم است که فقط نظرش بر اطاعت از امر حق باشد ، و هیچگونه نظری بر نام و نشان ، توجه و اقبال مردم و نظایر اینها نداشته باشد و انقطاع خود را حفظ کند و دانسته یا ندانسته از شهرت و از توجه و اقبال مردم خوشحال نگردد و حالت فرار از این ورطه های خسران و هلاکت را از دست ندهد و با فقر و مسکنت خود را در پناه حق قرار دهد و از توجهات حضرات معصومین صلوات الله علیهم همیشه استمداد داشته باشد.
حضرت استاد آیت الله محمد شجاعی رحمة الله علیه ، مقالات جلد دوم ص ۲۰۲
بعضی از سالکان در اوایل سلوک به صورت و ظاهر عبادات می پردازند و اذکار و اوراد و نماز ها و سجده های طولانی و امثال اینها را با نظم و ترتیب و با مداومت انجام می دهند، ولیکن با اشتغال به ظاهر از اصل مسئله که حضور و اقبال قلبی به سوی حضرت حق است غفلت می کنند و در آن باب هیچگونه مجاهدتی نمی نمایند.
لذا به لحاظ اهمیت ندادن به حضور قلب و اقبال الی الله، حرکت واقعی به سوی معبود نمی کنند، زیرا تا دل به حضرت حق روی نیاورد، آنچه باید بشود نمی شود و آنچه باید پیش بیاید نمی آید، انسان به حجاب ها و نقایص و معایب خود پی نمی برد و به فکر اصلاح نمی افتد،مگر به اندازه توجه قلبی که در عبادات وجود دارد.
حضرت آیت الله محمد شجاعی، مقالات ، جلد دوم.
منبع: https://t.me/ayatollahshojaee
